Ευ. Λαμπάκης: Ναι στην ΑΟΖ όχι στην ΕΟΖ

Ινστιτούτο Ζεόλιθου

Ν. Λυγερός

Με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν στην Ελλάδα, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε τη δομή και την υποδομή ενός Ινστιτούτο Ζεόλιθου, που θα αξιοποιεί τις καινοτομίες που προσφέρει ο ζεόλιθος σε διάφορους τομείς. Διότι δεν επαρκεί να αρχίσει η αξιοποίηση του ζεόλιθου πρέπει να σκεφτούμε στρατηγικά και ορθολογικά την προστιθέμενη αξία που επιτρέπει η χρήση του. Το Ινστιτούτο Ζεόλιθου πρέπει να παρέχει γνώσεις, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει ανάλογο με το επίπεδο σε μορφή σεμιναρίων και Masterclasses. Σε αυτό το πλαίσιο όπου λειτουργεί πρώτα το θεωρητικό, μπορούμε στη συνέχεια να έχουμε το πρακτικό σκέλος με πειράματα που έχουν είτε ερευνητικό χαρακτήρα είτε εκπαιδευτικό, έτσι ώστε να υπάρχει και ανάδραση μέσω της διαδραστικότητας. Επίσης το εργαστήριο μπορεί να ενισχυθεί με κήπους, όπου τα πειράματα μπορούν να εφαρμοστούν σε πραγματική κλίμακα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε επί της ουσίας τις οργανοληπτικές ιδιότητες των προϊόντων που παράγονται μέσω του ζεόλιθου. Το ανάλογο μπορεί να γίνει στον βιομηχανικό τομέα κι ένα εργαστήριο μηχανολογικό με τον κλασικό του εξοπλισμό επαρκεί για να αναδείξει πολλές από τις εφαρμογές του ζεόλιθου ως φίλτρο και καταλυτικό στοιχείο. Ένα εργαστήριο μηχανικών θα επέτρεπε την ανάδειξη της χρήσης του ζεόλιθου στον κατασκευαστικό τομέα. Είναι επίσης σημαντικό να υπάρχει ένα εργαστήριο ικανό να παράγει προϊόντα μέσω της χημείας και της βιολογίας για την ανθρώπινη χρήση στον τομέα των καλλυντικών αλλά και της ιατρικής μέσω του πλαισίου της αποτοξίνωσης. Η γενική ιδέα είναι ότι ο ζεόλιθος μπορεί να λειτουργήσει ως μια πλατφόρμα για εφαρμογές που μπορούν να μετατρέπουν σε καινοτομίες μέσω της νοημοσύνης που δεν περιμένει από τους άλλους για να δημιουργήσει. Η πρόσβαση σε ελληνικό ζεόλιθο προσφέρει μια δυναμική που πρέπει να αξιοποιήσουμε όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά για να προσφέρουμε στην πατρίδα μας ένα πλαίσιο ανθεκτικότητας που βασίζεται στον ορυκτό πλούτο, αλλά και στην μεταποίησή του γιατί είναι αυτή η διαφορά που θα κάνει τη διαφορά στον τομέα της ανάκαμψης κι όχι μόνο της ανάπτυξης που δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια αλλαγή φάσης που χρειαζόμαστε για το λαό μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17051&l=gr

Όταν η καινοτομία συναντά την ενέργεια

Ένα πρωτοπόρο, σύγχρονο και καινοτόμο έργο για τα δεδομένα της Ελλάδας στον τομέα της ενέργειας αποτελεί το ανεξάρτητο σύστημα φυσικού αερίου (ΑΣΦΑ) Αλεξανδρούπολης.

Πρόκειται για έναν πλωτό τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), ο οποίος αναπτύσσεται από την ελληνική εταιρεία Gastrade, με εκτιμώμενο προϋπολογισμό 350 εκατ. ευρώ.

Αποτελεί Ευρωπαϊκό Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI - Project of Common Interest – Κανονισμός Ε.Ε. 347/2013), που σημαίνει ότι αποτελεί έργο προτεραιότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στρατηγική προτεραιότητα για την Ελλάδα και είναι υποψήφιο για ένταξη στο Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης, δηλαδή το νέο ΕΣΠΑ.

Ν. Λυγερός: Η πορεία του ελληνικού ζεόλιθου

Η πορεία του ελληνικού ζεόλιθου έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Και η παρουσία του για πρώτη φορά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι μια από τις πιο χειροπιαστές αποδείξεις. Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης εισχωρεί πια στο πεδίο της αξιοποίησης του ορυκτού της πλούτου και μιλά πλέον ανοιχτά για το μάρμαρο και τον ζεόλιθο. Αυτό γίνεται μάλιστα σε πλαίσιο αναζήτησης μιας κάθετης ανάπτυξης, για να ωφεληθεί η περιοχή από την προστιθέμενη αξία. Σε ακόμη πιο πρακτικό κομμάτι προχωράμε επίσημα στην άδεια έρευνας στην περιοχή Κόκκαλου στον Βόρειο Έβρο. Με αυτόν τον τρόπο, θεσμικό πια, έχει ενισχυθεί και το πεδίο δράσης της τεχνικής μελέτης. Έτσι η Ελλάδα ακόμα και μέσα από μια τρομερή γραφειοκρατία, περνά στο επόμενο στάδιο που αγγίζει την πραγματικότητα μέσω της υλοποίησης του οράματος χάρη στην απόφαση συναίνεσης. Δεν είναι λοιπόν μια ανούσια προσέγγιση η μεθοδολογία της ανάδειξης του ζεόλιθου στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό όπως γίνεται στην Αυστραλία, στη Γαλλία και στην Κύπρο, αφού υπάρχουν ήδη άνθρωποι ενημερωμένοι πια για τις εφαρμογές του ελληνικού ζεόλιθου που περιμένουν σε φάση ετοιμότητας πια, την αρχή της εξόρυξης του ζεόλιθου στα κοιτάσματα που βρίσκονται στη Θράκη. Σε αυτό το πλαίσιο το άνοιγμα που έκανε το προξενείο της Ελλάδας στο Σύδνεϋ στους επιχειρηματίες είναι πάλι χαρακτηριστικό της όλης προσπάθειας να αναπτυχθεί ένα δίκτυο του Ελληνισμού που προωθεί τα στρατηγικά συμφέροντα της πατρίδας μας σε όλο τον πλανήτη μέσω της εξωστρέφειας και της καινοτομίας που αποτελεί έναν από τους μεγάλου άξονες της υψηλής μας στρατηγικής.

Συναίνεση για τη διενέργεια ερευνητικών εργασιών προς διαπίστωση ύπαρξης βιομηχανικού ορυκτού ζεολίθου περιοχή Πετρωτών Έβρου

http://www.lygeros.org/

Ψηφίστηκαν οι τρεις πρώτες συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες

Αθήνα

Η Βουλή κύρωσε σήμερα, Πέμπτη, κατά πλειοψηφία τις πρώτες τρεις συμβάσεις του Ελληνικού Δημοσίου με τους αναδόχους για τη διεξαγωγή ερευνών και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Κατάκολο, τα Ιωάννινα και τον Πατραϊκό Κόλπο (Δυτικά).
Μαζί κυρώθηκε και μια τέταρτη σύμβαση που αφορά στην τροποποίηση υφιστάμενης σύμβασης για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Θρακικό Πέλαγος.
Πριν την έναρξη της ψηφοφορίας, ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης χαρακτήρισε ιστορική τη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής και επανέλαβε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και οι δημόσιοι λειτουργοί που βοήθησαν σε αυτήν την προσπάθεια αισθάνονται ότι άσκησαν ύψιστο πατριωτικό καθήκον. 

Το μαύρο άσπρο για το ζεόλιθο

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΚΑ «ΞΕΧΝΑ» ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ sakisapostolakis0(at)gmail.com

Αποκρύπτουν την αλήθεια για το ζεόλιθο ακόμη και από τους ίδιους τους ερωτώντες βουλευτές τους. Την υποκρισία της κυβέρνησης στην απαγόρευση της εκμετάλλευσης του ζεόλιθου στα Πετρωτά Εβρου φανερώνει η απάντηση του υφυπουργού ΠΕΚΑ, Ασημάκη Παπαγεωργίου, στους ερωτώντες βουλευτές Αλέξανδρο Κοντό και Ευριπίδη Στυλιανίδη.

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΚΑ ΞΕΧΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ - Το μαύρο άσπρο για το ζεόλιθο.

Η απάντηση του υπουργείου

Υποψηφιότητα των Φιλίππων για τη λίστα μνημείων της UNESCO

Μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου αναμένεται να κατατεθεί ο προκαταρκτικός φάκελος για να ανακηρυχθεί ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων Καβάλας, ως τόπος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. 

Για την υποστήριξη της υποψηφιότητας στην UNESCO πραγματοποιήθηκε χθες συνάντηση στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.

Για τη διεκδίκηση ο περιφερειάρχης Γιώργος Παυλίδης δήλωσε: 

«Θα υποστηρίξουμε την υποψηφιότητα των Φιλίππων να ενταχθούν στη μόνιμη λίστα των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. 

Πανεπιστήμιο Πατρών - Γραμματεία Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΙ. 390/10.09.2014 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΕΥΝΩΝ

5. Επί του αριθμ. 31100/08.09.2014 εγγράφου η Επιτροπή εγκρίνει και αποδέχεται την εκτέλεση του προγράμματος «Ε.094: ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ 2013: zeolite: Ο ρόλος του φυσικού ζεόλιθου στη διαχείριση αξονικών περιβαλλόντων», που χρηματοδοτείται από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΕΥΝΩΝ, με Επιστημονικό Υπεύθυνο τον κ. Ι. Ζαχαρία, Αναπληρωτή Καθηγητή Τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων (Α΄). Ο προϋπολογισμός του εν λόγω έργου ανέρχεται στο ποσό των 51.500,00 ευρώ.

Συναίνεση για τη διενέργεια ερευνητικών εργασιών προς διαπίστωση ύπαρξης βιομηχανικού ορυκτού ζεολίθου περιοχή Πετρωτών Έβρου

Συναίνεση για τη διενέργεια ερευνητικών εργασιών προς διαπίστωση ύπαρξης βιομηχανικού ορυκτού (ζεολίθου), σε έκταση 99.579,50 στρ. στην περιοχή «Κόκκαλο» της Τ.Κ. Πετρωτών, του Δ. Ορεστιάδος, Π.Ε. Έβρου της εταιρίας «ΟΛΥΜΠΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΟΡΥΚΤΑ ΑΕ» (ΑΒΛ 27.107).

Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης - Περίπτερο 15, Stand 23 - Δ.Ε.Θ. Ζεόλιθος, θησαυρός της γης μας

Nikos Lygeros: INNOVATIVE APPLICATIONS of ZEOLITE Mineral:EXPORT Opportunities for the Hellenic Economy, Sydney

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "INNOVATIVE APPLICATIONS of ZEOLITE Mineral:EXPORT Opportunities for the Hellenic Economy". Consulate-General of Greece Level 2, 219-223 Castlereagh Street, Sydney, NSW 2000. Thursday, 11 September 2014, commencing at 3:00 pm.

Πανέβρια Αγροτική Έκθεση Φερών - Αλεξανδρούπολη, 11/09/2014

Ζεόλιθος Θράκης: Αναξιοποίητος φυσικός πλούτος αξίας 20 δισ. ευρώ

Σε ποιες περιοχές της Θράκης υπάρχουν κοιτάσματα ζεόλιθου και πώς η περιφέρεια σκοπεύει να τα αξιοποιήσει

της Άννης Καρολίδου

Αναξιοποίητος μένει ο φυσικός ζεόλιθος της Θράκης, ένας πλούτος που με βάση χονδρικούς υπολογισμούς ανέρχεται στα 20 δισ. ευρώ και πλέον, όταν διεθνώς προχωρούν στη δημιουργία περίπου 150 τύπων συνθετικού ζεόλιθου για τις ανάγκες της βιομηχανίας και, όταν ο βρώσιμος ζεόλιθος για χρήση από τον άνθρωπο, πωλείται, εισαγόμενος από τη Βουλγαρία, 24 ευρώ για μία συσκευασία των 63 γραμμαρίων. 

Σε συνέντευξη που έδωσε ο νέος περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Γιώργος Παυλίδης,  στο πλαίσιο της 79ης ΔΕΘ, δήλωσε αποφασισμένος να προωθήσει την αξιοποίηση αυτού του πολύτιμου πετρώματος που υπάρχει στο νομό Έβρου, στα Πετρωτά του δήμου Ορεστιάδας αλλά και στο κοίτασμα της Κίρκης, μερικά χλμ βορειοδυτικά της Αλεξανδρούπολης. 

Μάλιστα ο κ. Παυλίδης τόνισε ότι ο ζεόλιθος δεν θα πρέπει να εξάγεται ανεπεξέργαστος προκειμένου η χώρα μας να ωφελείται από την προστιθέμενη αξία που μπορεί να έχει ο εξαιρετικής ποιότητας ζεόλιθος της Θράκης.

Απάντηση ΥΠΕΚΑ και Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στο ερώτημα των Α. Κοντού και Ε. Στυλιανίδη για την αξιοποίηση του ελληνικού ζεόλιθου

Απάντηση ΥΠΕΚΑ και Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στο ερώτημα των Α. Κοντού και Ε. Στυλιανίδη για την αξιοποίηση του ελληνικού ζεόλιθου.

Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης - Περίπτερο 15, Stand 23 - Δ.Ε.Θ

Ο περιφερειάρχης ΑΜΘ Παυλίδης Γεώργιος για την Θράκη, τη ΔΕΘ και το ζεόλιθο στη Δέλτα TV, 5/9/14

Ο περιφερειάρχης ΑΜΘ Παυλίδης Γεώργιος για την Θράκη, τη ΔΕΘ και το ζεόλιθο στη Δέλτα TV, 5/9/14

Συμμετοχή της ΠΑΜ-Θ στην 79η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης

 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ : «Συμμετοχή της ΠΑΜ-Θ στην 79η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης»

Αίνος

Ακρόπολη Αίνου

Η πόλη της Αίνου, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Θράκης, είναι κτισμένη πάνω σε τέσσερις λόφους στην αριστερή όχθη του στομίου του ποταμού Έβρου, κοντά στη λιμνοθάλασσα που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Στεντορίς και στα παράλια του Μέλανα κόλπου, στο Θρακικό Πέλαγος. Η Αίνος είναι μια από τις αρχαιότερες θρακικές πόλεις. Aρχικά η Αίνος ονομαζόταν Πολτι(υ)μβρία ή Πολτι(υ)ομβρία από το όνομα του Πόλτι(υ)ος, μυθικού βασιλιά της Θράκης και οικιστή της πόλης. Ο Ηρόδοτος την ονομάζει Αιολίδα λόγω του εποικισμού της κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα από Αιολείς της Κύμης, της Μυτιλήνης και της Αλωπεκονήσου. Αργότερα η πόλη έγινε μέλος της Α΄ Αθηναϊκής συμμαχίας. Κατόπιν περιήλθε στην εξουσία του Φιλίππου και στη συνέχεια των επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου αρχικά τους Σελευκίδες και έπειτα τους Πτολεμαίους. Το 205 π.Χ. κυριεύτηκε από τους Ρωμαίους. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους η πόλη ανήκε στο Θέμα της Θράκης και στην Επαρχία Ροδόπης. Το κλασικό της όνομα το πήρε τον 6ο π.Χ. αιώνα.

Αναφέρεται στους περισσότερους αρχαίους Έλληνες γεωγράφους και Ιστορικούς, από τον Όμηρο μέχρι τον Στράβωνα. Στην Ιλιάδα ο Όμηρος αναφέρει ότι οι ηγέτες των συμμάχων των Τρώων Θρακών ήσαν οι Ακάμας και Πείρος, προερχόμενοι από την Αίνο.

Προς τα τέλη του Μεσαίωνα, το 1354 μ.Χ., η Αίνος πέρασε στα χέρια του Γενουάτη Φραγκίσκου Γατελούζου, της γενοβέζικης οικογένειας που κυριάρχησε στο χώρο του βόρειου Αιγαίου κατά την εποχή εκείνη.

Βορειοδυτικό Τμήμα της Αίνου

Ο ποταμός Έβρος, το μεγαλύτερο από όλα τα ποτάμια του Βορείου Αιγαίου και της Θράκης, με τον κατά πολύ μέγιστο όγκο των υδάτων, αποτέλεσε τη σημαντικότερη αιτία ανάπτυξης της Αίνου. Πηγάζει από το όρος Σκόμιο (Ρΐλα) και αφού διαρρέει τη μεγάλη πεδιάδα που σχηματίζεται ανάμεσα στα βουνά του Αίμου και της Ροδόπης στις περιοχές της Σόφιας, της Φιλιππούπολης και της Αδριανούπολης με ένα ρου 490 χιλιομέτρων, δημιουργεί ένα μεγάλο Δέλτα στην περιοχή της Αίνου, το οποίο εξαιτίας της πόλης αυτής ονομάζεται και «Αινήσιον Δέλτα». Από την αρχαιότητα το ποτάμι αυτό αποτέλεσε μια σημαντικότατη υδάτινη εμπορική οδό, αφού ήταν πλοτό στο μεγαλύτερο μέρος του και αποτελούσε την εναλλακτική διαδρομή στο Βόσπορο και τα Δαρδανέλια για το εμπόριο που επιθυμούσε να φθάσει στο Αιγαίο από τη Μαύρη θάλασσα. Τα βόρεια λιμάνια του Πόντου με την αποβίβαση των εμπορευμάτων στην Απολλωνία (το σημερινό Πύργο-Βourgas), στη Μεσημβρία ή την αρχαία θρακική Οδησσό, θα μπορούσαν να τα αποστείλουν δια ξηράς στην κοιλάδα του Έβρου και μέσω αυτού στο λιμάνι της Αίνου.

Η πόλη είναι κτισμένη πάνω σε μια λωρίδα ξηράς, η οποία προεξέχει προς τα δυτικά και περιβάλλεται νότια, βόρεια και δυτικά από λιμνοθάλασσες. Νότια συνεχίζει η κάτω πόλη που περιβάλλεται επίσης από τείχος. Η λιμνοθάλασσα, που έχει μετατραπεί τώρα πια σε βάλτο και ονομαζόταν από τους κατοίκους της Αίνου Ποντισμένη, υπήρξε παλαιότερα το λιμάνι της πόλης. Ενώ από γεωστρατηγική άποψη η θέση της πόλης είναι σπουδαία, δεν ισχύει το ίδιο και από άποψη υγιεινής, αφού τα εκτεταμένα έλη του Δέλτα του ποταμού Έβρου ενοχοποιούνται για την παρουσία ελωδών πυρετών και οι προσχώσεις του ίδιου ποταμού καθιστούσαν αβέβαιη την ύπαρξη λιμανιού, το οποίο τελικά έπαψε να υφίσταται στα τέλη του 19ου αιώνα. Αλωθείσα από τους Τούρκους το 1455 διατήρησε τον ελληνικό χαρακτήρα, χάρη δε στον Έβρο ποταμό συγκέντρωσε όλο το εμπόριο του Αιγαίου Πελάγους. Αργότερα, από τις προσχώσεις που δημιουργήθηκαν από της ιλύος του Έβρου το λιμάνι απέβη απρόσιτο στη ναυτιλία. Οι κάτοικοι πλούτισαν χάρη στις αλυκές, διότι έκαναν εξαγωγή αλατιού σε ολόκληρη τη Θράκη και Μακεδονία. Ομοίως οι κάτοικοι κέρδιζαν αρκετά από την αλιεία, ενώ στο εμπόριο διοχετεύονταν οι παστοί και καπνιστοί κέφαλοι με το όνομα λυκουρίνοι ή αινίτικ, οι οποίοι ήταν περιζήτητοι στο εξωτερικό, όπως και το χαβιάρι και το αυγοτάραχο. Για φαρμακευτικούς λόγους γινόταν μεγάλη εξαγωγή βδελλών, αποκλειστικό μονοπώλιο της Αίνου, που απέφερε σεβαστά κέρδη. Εξαιτίας λοιπόν της εξαιρετικής εμπορικής κίνησης, η Αίνος μέχρι τα μέσα του 19ου αι. διατήρησε την ευημερία της. Το 1837 όμως εξαιτίας λοιμού απώλεσε μεγάλο αριθμό των κατοίκων της, ενώ το 1867 υπέστη μεγάλη καταστροφή από πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το 1/4 της πόλης. Έκτοτε ο πληθυσμός μειώθηκε. Η ακμή της Αίνου οφειλόταν στη θέση της, καθόσον υπήρξε το μοναδικό επίνειο της Θράκης και διετέλεσε κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Απόδειξη της ευημερίας της ήταν οι 70 εκκλησίες και το ναυτικό της, το οποίο κατά καιρούς αποτελούνταν από 300 ιστιοφόρα μικρά και μεγάλα, τα οποία ταξίδευαν μέχρι τις ακτές της Συρίας και της Αλεξάνδρειας. Επίσης οι κάτοικοι ασκούσαν πολλές τέχνες, κυρίως την αγγειοπλαστική, τη γεωργία, αμπελουργία και κηπουρική, ενώ όλοι οι επαγγελματίες ήταν οργανωμένοι σε συντεχνίες.

Άγιος Εύπλους

Έτσι η Αίνος αποτελούσε το λιμάνι στο οποίο κατέληγε η οδός αυτή και έλεγχε όλο το διαμετακομιστικό εμπόριο της βαλκανικής ενδοχώρας. Όταν όμως, στα μέσα του 19ου αιώνα, δημιουργήθηκε η σιδηροδρομική σύνδεση Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης και ο ποταμός Έβρος με τις προσχώσεις του ακύρωσε τις δυνατότητες του λιμανιού της, τότε η Αίνος παραχώρησε τη θέση της στη νεοσύστατη και δυναμικά αναπτυσσόμενη σημερινή Αλεξανδρούπολη.

Ενώ ο πληθυσμός της Αίνου διέρρεε προς τη σημερινή Αλεξανδρούπολη, άρχισε να φθίνει μετά το 1878, ωστόσο διατήρησε ένα μικρό εμπόριο χάρη στην παρασκευή ενός τυριού και στους παστούς λυκουρίνους, γνωστούς με την ονομασία «νίτικα». Οι κάτοικοι της Αίνου διακρίνονταν για την κατασκευή μεγάλων πιθαριών για την αποθήκευση λαδιού και κρασιού. Έτσι η Αλεξανδρούπολη μπορεί να χαρακτηριστεί και αποικία των Αινιτών, καθόσον πολλοί εκ της Αίνου κάτοικοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη νέα πόλη.

Αγία Κυριακή

Εκκλησιαστικά, η Αίνος ήταν έδρα Μητρόπολης και περιελάμβανε 17 κοινότητες με 10.057 άτομα. Από πολύ νωρίς κατέστη Επισκοπή και είχε την πρώτη ή την τέταρτη θέση μεταξύ των Επισκοπών της Επαρχίας Ροδόπης. Κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄ (527-565 μ.Χ.) η Αίνος προήχθη σε Αρχιεπισκοπή και επί Αλεξίου Κομνηνού (1081-1118 μ.Χ.) σε Μητρόπολη. Αρχικά κατείχε την 62η θέση μεταξύ των Μητροπόλεων του Οικουμενικού Θρόνου, αργότερα υποβιβάστηκε στην 73η και κατά την Οθωμανική περίοδο προβιβάστηκε στην 38η θέση. Επειδή η Μητρόπολη αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα το 1885 αποσπάστηκαν από τη Μητρόπολη Μαρωνείας, η σημερινή Αλεξανδρούπολη και 14 άλλα χωριά και προσαρτήθηκαν στη Μητρόπολη Αίνου. Στα τέλη του 19ου αιώνα στην περιφέρεια της Μητροπόλεως Αίνου υπήρχαν δύο Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές: α) της Υπεραγίας Θεοτόκου Σκαλωτής και β) του Αγίου Αθανασίου Τζαδήρι.

Μονή Παναγίας Σκαλωτής

Η συμβολή των Αινιτών στον Απευλευθερωτικό Αγώνα του 1821 ήταν μεγάλη. Το 1821 τα πλοία της Αίνου ανέρχονταν σε 300. Πέρα όμως από τα πλοία, πολλοί Αινίτες κυβερνήτες πλοίων συμμετείχαν σε ναυμαχίες. Η σπουδαιότερη συμβολή των Αινιτών ανήκει στον Χατζή Αντώνη Βισβίζη που με την γυναίκα του Δόμνα πήρε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Στην Αίνο φαίνεται να σχηματίστηκε Ελληνικό σχολείο το 1652 με την πρωτοβουλία κάποιας βυζαντινής οικογένειας που είχε καταφύγει εκεί. Το σχολείο στεγαζόταν στην μονή του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου και είχε πρώτο δάσκαλο τον ιερομόναχο Νικηφόρο ο οποίος εξελίχθηκε σε Μητροπολίτη Αίνου.

Στις αρχές του 19ου αιώνα την φροντίδα του σχολείου ανέλαβε ο Μητροπολίτης Αίνου Ματθαίος. Η ανακαινισμένη και στεγασμένη στα 1799 σε ιδιόκτητο κτίριο ελληνική σχολή της Αίνου φιλοξένησε ικανούς δασκάλους. Στα 1847 ανοικοδομήθηκε λόγω έλλειψης χώρου και απέκτησε πλουσιότατη βιβλιοθήκη με 2.000 τόμους, που συνέθεταν φιλολογικά και θεολογικά συγγράματα.
Στα 1873 μνημονεύονται στο γεωγραφικό τμήμα της Αίνου 6 ελληνικά σχολεία εκ των οποίων 4 στην Αίνο και 2 στα χωριά Μαϊστρο και Αγίασμα με 300 μαθητές. Το 1811 έχει καταγραφεί η ύπαρξη 11 σχολείων με 500 μαθητές, ενώ το 1885 υπήρχαν 5 ελληνικά σχολεία με 250 μαθητές. Κατά το έτος 1884 καταγράφονται επίσης και 750 τουρκόφωνοι χριστιανοί ορθόδοξοι. Τέλος, το 1905 στην Αίνο υπήρχαν 24 ελληνικά σχολεία με 1.035 μαθητές (Αστική σχολή και παρθεναγωγείο) καθώς και στα χωριά Μαϊστρο, Αμυγδαλιά, Διασόρνι, Αγίασμα, Κεμερλή, Τσελεμπή, Ασαρλή και Κόζκορι.

Στις αρχές του 19ου η ελληνική κοινότητα της Αίνου συντηρούσε και νοσοκομείο με 14 δωμάτια ενώ στα τέλη του ίδιου αιώνα δραστηριοποιούνταν ο σύλλογος «Ευαγγελισμός». Τα περίφημα σχολεία της Αίνου, το νοσοκομείο της και το αναγνωστήριο ο «Ευαγγελισμός», λειτούργησαν χάρη στις δωρεές του μητροπολίτη της Αίνου Σωφρόνιου, του αρχιδιάκονου του Ιεροσολυμητικού θρόνου Ιώβ, του Κωνσταντίνου Κουτσουρέλη και άλλων.

Στα τέλη του 1915 οι Αινίτες εκτοπίστηκαν και διασκορπίστηκαν στα Μάλγαρα. Τότε καταστράφηκαν και 15 από τις 17 εκκλησίες και παρεκκλήσια κατά την ομολογία του αρχιαστυνόμου της Αίνου Γιουσούφ Ζία. Όπως και να διαρπάζονται 1900 τόμοι της ιστορικής βιβλιοθήκης του ελληνικού σχολείου. Μετά την Ανακωχή των Μουδανιών η Αίνος παραδόθηκε σε μια διασυμμαχική επιτροπή η οποία σχεδόν αυθημερόν την παρέδωσε στους Τούρκους. Οι περισσότεροι από τους Αινίτες εγκαταστάθηκαν στην Αλεξανδρούπολη.

Πηγές:

- Βικιπαίδεια «Αίνος Θράκης»

- tangelonias.blogspot.gr

- «Από το Δεδεαγάτς στην Αλεξανδρούπολη», Τεμιρτσίδη Μαρία ΑΠΘ 2009

- ellinikianatoli.blogspot.gr “Μνεία της καθ’ ημάς Ανατολής”

- Εθνολογικό Μουσείο Θράκης

- sitalkisking.blogspot.gr «Νεώτερη Ελληνική Ιστορία»

- Οικουμενικό Πατριαρχείο ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΙΝΟΥ

Εξαγωγές της AKRITAS σε Αλγερία και Λίβανο

Δυναμική αυξητική τάση παρουσιάζουν οι εξαγωγές της βιομηχανίας ξύλου AKRITAS, η οποία την περίοδο αυτή αρχίζει σταδιακά να εκτελεί δύο μεγάλες παραγγελίες για επενδεδυμένη μελαμίνη, της τάξης των 25.000 κ.μ., για πελάτες της στην Αλγερία και το Λίβανο.

Η Εταιρεία, η οποία από ετών δραστηριοποιείται εξαγωγικά σε χώρες της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, εκτιμά ότι στις αγορές των συγκεκριμένων δύο χωρών υπάρχουν σημαντικά περιθώρια αύξησης των πωλήσεων καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλης έκτασης οικιστικά προγράμματα.

Στην Αλγερία υλοποιείται πρόγραμμα που υπερβαίνεται τα 38 δισ. ευρώ και αφορά στην κατασκευή περισσοτέρων των 1,2 εκατ. νέων κατοικιών. Στην περίπτωση του Λιβάνου, διεθνείς οργανώσεις με επικεφαλής την Ύπατη Αρμοστεία του Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) χρηματοδοτούν οικιστικά projects για τη φιλοξενία των Σύρων προσφύγων που έχουν καταφύγει στη χώρα και οι οποίοι σε αριθμό ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο άτομα.

Στο χαρτοφυλάκιο των πελατών της AKRITAS στη βόρειο Αφρική, περιλαμβάνεται και μεγάλος εισαγωγέας της Τυνησίας, αγορά προς την οποία η ελληνική εταιρεία εξάγει μοριοσανίδα.

Η διοίκηση της μόνης εν λειτουργία ελληνικής βιομηχανίας ξύλου, επισημαίνει με την ευκαιρία ότι στόχος της, παράλληλα με την αύξηση των εξαγωγών, είναι η σύναψη νέων συνεργασιών για τον εμπλουτισμό της γκάμας των προϊόντων της και η αξιοποίηση της μικρής κίνησης που αρχίζει να καταγράφεται στην εσωτερική αγορά σε ειδικές κατηγορίες τεχνικών έργων.

http://www.alexpolisonline.com/